ورزشی

فیزیوتراپی در آسیب های ورزشی

در این مقاله به فیزیوتراپی ورزشی می پردازیم.فیزیوتراپیست در پیشگیری و کاهش آسیب های ورزشی نقش به سزایی دارد.

فیزیوتراپیست به دلیل آشنایی کامل با علم آناتومی و حرکت، به ارزیابی دقیق وضعیت جسمانی ورزشکار چه در زمان آسیب و چه قبل از آن می پردازد و با توجه به آن برنامه ورزش درمانی متناسب با شرایط خاص هر ورزشکار تعیین می کند که با توجه به هر مشکلی ممکن است از روش ها و تجهیزات مختلفی  در جهت بهبودی کامل ورزشکار استفاده کند.

فیزیوتراپی و مهمترین آسیب های ورزشی :

کشیدگی عضلات ، لیگامانها و تاندونها، آسیب های لیگامانی نظیر آسیب لیگامانهای صلیبی زانو، پیچ خوردگی مچ پا، شکستگی دست ، آرنج ، ساعد و اندام های تحتانی، پارگی تاندونی نظیر پارگی تاندون آشیل، تاندونیت ها و بورسیت های شانه، آسیب اعصاب محیطی مانند کشیدگی یا پارگی عصب سوپرا اسکاپولار، کشیدگی عضلات اداکتور ران (Pulled Groin Muscles)، آسیب منیسک زانو، از جمله آسیب های ورزشی است که یک فیزیوتراپیست می تواند مداخله کند.

فیزیوتراپی و بازتوانی ورزشی :

باز گرداندن ورزشکار به سطحی از آمادگی است که قبل از آسیب و صدمه ورزشی داشته است و همچنین اهداف خاصی از جمله کاهش درد و تورم، افزایش قدرت و تعادل و دامنه حرکتی مفاصل و عضلات و بهبود فعالیت دستگاه تنفسی و قلبی – عروقی و حمایت های روحی، تقویت اراده و افزایش انگیزه و پیشگیری از آسیب مجدد از طریق آموزش به بیمار، خانواده و جامعه و استقلال هرچه سریع تر بیمار جهت برگشت به فعالیت های روزمره است.

ورزشکاران باید تا بهبودی کامل درمان فیزیوتراپی را ادامه دهند و توصیه های فیزیوتراپی را جدی بگیرند. با تکمیل برنامه درمانی خود تا مرحله آخر، احتمال بازگشت آسیب کاهش می یابد. همچنین ورزشکاران مصدوم باید دقت کنند تا در برنامه درمانی و تمرینی خود نکات مهمی که فیزیوتراپیست ها توصیه کرده اند، طبق اصول آموزش داده شده، انجام دهند تا نتیجه موفقیت آمیز و بهبودی کامل کسب شود.